Ofiary własnych myśli…Nawet nie myślę o kolejnym drinku!-obiecujemy sobie podczas przyjęcia u znajomych. Po chwili jednak w ręce trzymamy lampkę wina. Jak to możliwe? Okazuje się, że odganiane myśli może przynieść skutek odwrotny niż oczekujemy.
Wyobraźmy sobie, że jesteśmy na diecie. Kuszą nas przeróżne słodkości, staramy się jednak o nich nie myśleć. Ale im bardziej unikamy myślenia o wysokokalorycznych smakołykach, tym częściej nasz myśli uciekają w ich kierunku; i tym częściej ulegamy pokusie spałaszowania kolejnego ptysia lub gałki lodów czekoladowych. Czy w ogóle można zmusić się do niemyślenia o czymś? Czy może takie starania przynoszą wręcz odwrotny efekt?
Odpędzenie od siebie myśli o atrakcyjnej koleżance z pracy nie ma na celu uniknięcia myślenia o niej-ma raczej nie dopuścić do podjęcia działania związanego z tą myślą.
Nie ulega wątpliwości, że tłumienie myśli może prowadzić do wystąpienia zachowania, którego świadomie chcemy uniknąć. Co więcej, taka strategia może wywołać w nas poczucie, że nie mamy żadnego wpływu na własne działanie. Konieczne są jednak dalsze badania, które pozwolą wyjaśnić, jak to się dzieje, że czasem działamy całkowicie wbrew swoim zamierzeniom i-co gorsze -wbrew swoim oczywistym interesom.
Ludzkie myślenie jest realizowane przez procesy psychiczne/kognitywne opierające się na systemie pojęć o różnym stopniu konkretności łączone w mózgu w mniej lub bardziej świadomy sposób.
Według interpretacji A. M. Gadomskiego, proces myślenia jest badany na poziomie dynamiki sieci neuronowych, zaś funkcje myślenia są interpretowane na poziomie symboli jako własności abstrakcyjnego umysłu. W tym ujęciu, procesy mózgowe są nośnikami operacji symbolicznych, takich jak: skojarzenia i wnioskowanie, oraz wspierane są nie świadomymi/podświadomymi operacjami poszukiwania w pamięci.
W komputerowej symulacji myślenia w celu rozwiązania danego zadania tworzy się program operacji oraz w trakcie wykonywania konfrontuje się go z oczekiwanym wynikiem.
Istnieje wiele bardziej i mniej ogólnych modeli myślenia, racjonalnego, irracjonalnego, emocjonalnego, oraz modeli mniej lub bardziej zależnych od kontekstu.